Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό μια όμορφη κυρά αρχόντισσα…

Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό
μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ

Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή
τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί

Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή
τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί

Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου
πάνε και μίλησέ του για χάρη μου

Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα
τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά

Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή
και μένανε μ’ αφήνει έρμη και μοναχή

Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά
στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά

Μέσα σ’ ένα σινάφι πειρατικό
είδα φωτιά ν’ ανάβει και φονικό

Στίχοι: Κώστας Φέρρης, Μουσική:Σταύρος Ξαρχάκος

Ήτανε μια φορά μάτια μου, στα σκοτεινά χρόνια της εφταετίας, οι αργυραμοιβοί που έπαιζαν στις γυμνές μας πλάτες κάθε μέρα τα ζάρια κι από την άλλη οι Αγγέλοι το βράδυ που μας ξύπναγαν μες΄τη νύχτα να ονειρευτούμε. Ύστερα πήραν τους μισούς από μας και πέταξαν στα Σύμπαντα. Οι άλλοι μισοί μείναμε δω, να ψάχνουμε μέσα στα σκοτάδια, με άδεια χέρια, με άδεια βλέμματα και πικραμένα στήθια. “Ένθεν δε προτέρω πλέωμεν ακαχήμενοι ήτορ” που λέει και ο Οδυσσέας. Μπαρκάραμε στη γαλέρα κι όπως πάντα εμείς οι Έλληνες θα ταξιδεύουμε, με χολωμένη την καρδιά και πικραμένα σπλάχνα, μέχρι ν΄ αντικρίσουμε το λευκό κι αγαπημένο καπνό της Ιθάκης μας.

σχόλιο:Δ.Μαντές





Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.