Στα ριζίτικα τραγούδια, ο ζωοκλέφτης δεν κάνει διάκριση στα θύματά του:
-Σύντεκνε, και δεν ηύρηκες αλλού σφαχτά να κλέψεις,
μονό ‘βρηκες κι απόβρηκες, σύντεκνε, τα δικά μου
κι επήρες του φιλιότσο σου το πρώτον του αμπολιάρι;
-Σύντεκνε, σκοτεινά ‘τανε και τη σαμά δεν είδα,
μ’ απήτις είδα τη σαμά, εχεροδιάλεξάν τα.
ή σύμφωνα με μια άλλη παραλλαγή:
Σύντεκνε, σκοτεινά ‘τονε και τη σαμιά δεν είδα,
κι απής την καλογνώρισα, μόνο εξήντα ‘πήρα.
ή το ριζίτικο που μεταφέρει το μονόλογο του ζωοκλέφτη:
Κοιμούμαι κι ονειρεύγομαι τη νύχτα στ’ όνειρό μου,
γιδόλερο καταχτυπά εις το προσκέφαλό μου.
Και σφιχτανεμπουκώνομαι και παίρνω τα κουμπούργια,
στη στράτα μου παντήξανε τράοι με τα κουδούνια.
-Αν πάω στου συντέκνου μου, πάω και στ’ αδερφού μου,
μα το ‘να μ’ αναγόρασε και τ’ άλλο ‘ν’ του κυρού μου…….
Επιμέλεια: Ανδρέας Λενακάκης
