Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΩΝ ή ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΣΜΟΥ

Η Ελλάδα βρέθηκε το 2009 σε μία κατάσταση οικονομικής κρίσης που σε όμοιά της δεν είχε ξαναβρεθεί μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ήταν (και είναι) μία οικονομική κρίση που όμως έβγαλε στην επιφάνεια (ή βγάζει σιγά σιγά) παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και οικογένειας.

Παθογένειες που υπήρχαν πάντοτε αλλά και παθογένειες που δημιούργησε η επίπλαστη και προσωρινή όπως αποδείχτηκε οικονομική ευμάρεια.

Γράφει ο Γιώργος Παπουτσάκης

Τα νέα τείχη του Ηρακλείου, άρχισαν να χτίζονται το 1462 και ολοκληρώθηκαν περίπου ένα αιώνα μετά.  Ήταν και παραμένουν μία μεγαλειώδης κατασκευή των Ενετών για να προστατεύσουν τη μεγάλη τους πόλη και τη μεγάλη τους κτήση. Πράγματι, αυτά τα τείχη, κράτησαν απρόσβλητη την πόλη στη μεγαλύτερη ή σε μία από τις μεγαλύτερες πολιορκίες στην ανθρώπινη ιστορία και έφτασαν να βρίσκονται στη θέση τους σήμερα, 500 χρόνια μετά.

Αγέρωχα και υπερήφανα, χαρίζουν ακόμα υπερηφάνεια στους κατοίκους της πόλης, αλλά και το όνομά τους, τους Καστρινούς.

Οι Καστρινοί, μπορούν να ντραπούν για την πολυετή σχετική εγκατάλειψη από το Ελληνικό Κράτος και τις εκάστοτε Δημοτικές Αρχές, αλλά και να υπερηφανευτούν γιατί αυτό το μνημείο, είναι τόσο μεγαλοπρεπές που αν και δεν επιφέρει κανενός είδους οικονομικό κέρδος από τον τουρισμό, είναι πάντα εδώ. Εδώ, μέρος της καθημερινότητας της πόλης. Όλοι ακόμα εισέρχονται και εξέρχονται από τις νέες Πύλες δίπλα στις παλιές, όλοι ακόμα βλέπουν τα μπεντένια, όλοι έχουν περπατήσει, τρέξει, παίξει, διασκεδάσει, ερωτευτεί, ψαρέψει, σκαρφαλώσει, στα τείχη, στην τάφρο, στην Όαση, στα γήπεδα, στο στάδιο,  στα θεατράκια, στα νεώρια, στον Κούλε, στο Μαρτινέγκο.

 

,

 

,

,

,

,

,

Τα τείχη που μεγαλώσαμε, παίξαμε, διασκεδάσαμε

Όλοι; Ακόμα και αυτοί που μένουν μακριά από την ιστορική μνήμη; Ακόμα και αυτοί που αγνοούν και δεν ενδιαφέρονται για την ιστορία; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Ναι και αυτό είναι εκπληκτικό γιατί δυνητικά μπορεί να κινητοποιεί έρευνα, αναζήτηση, πραγματική αγάπη για την πόλη. Είναι σημαντικό οι άνθρωποι να αγαπάνε τον τόπο τους όχι μόνο επειδή εκεί γεννήθηκαν, επειδή έχει καλή ποδοσφαιρική ομάδα ή επειδή έχει ωραία πάρκα, αλλά επειδή ο τόπος τους έχει ιστορικές μνήμες.

Αλλά ας αφήσουμε τα ρομαντικά και ας πάμε στην πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα δυστυχώς μας λέει ότι το Ηράκλειο και η ιστορία του καταπατήθηκαν και καταπατούνται από ανθρώπους που πάντα κοίταζαν και κοιτάνε την τσέπη τους, την πάρτη τους και την οικογένειά τους.  Είναι ίδιον όλου του καλούμενου ως νεοελληνικού πολιτισμού, που για τα μικρά συμφέροντα κατέστρεψε τα μεγάλα και πέταξε στα σκουπίδια κάθε παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενεές, είτε αυτό λέγεται δομημένο περιβάλλον (πόλεις, χωριά) είτε το περιβάλλον.

Τα τείχη του Ηρακλείου υπάρχουν εκεί για πάνω από πεντακόσια χρόνια. Μαζί με τα Ρωμαιοβυζαντινά και τα Αραβικά κοντεύουν τα δύο χιλιάδες ίσως χρόνια.

Πριν από ενάμιση μήνα για πρώτη φορά, η Δημοτική Αρχή,  τοποθέτησε στο ευθύγραμμο τμήμα της οδού Δουκός Μποφώρ κάγκελα (με τη σύμφωνη γνώμη της Αρχαιολογίας!!!) με το επιχείρημα ότι το τμήμα αυτό των τειχών είναι επικίνδυνο για να πέσουν παιδιά (παρότι υπάρχει τοιχίο).

Ανταποκρίθηκε μάλιστα στο αίτημα του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων !!! του 6ου Γυμνασίου (πρώην Εμπορικής Σχολής) και της εκεί Γυμνασιάρχου!!!.

Μετά από τις αντιδράσεις, κινητοποιήθηκαν από το Δήμο και έβαλαν παγκάκια, ώστε χωρίς δυσκολία να βλέπουμε και να θαυμάζουμε την ασχήμια, αφού έως τότε, στο πιο όμορφο σημείο της πόλης δεν είχαν μπει στον κόπο να τοποθετήσουν ούτε παγκάκια, ούτε κάποιο τηλεσκόπιο, ούτε μερικά λουλούδια.

Το 6ο Γυμνάσιο είναι χτισμένο πάνω στα τείχη (ίσως αυθαίρετα), πάνω δηλαδή σε ιστορικό μνημείο παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Είμαι σίγουρος ότι αυτοί οι γονείς και οι καθηγητές των παιδιών τους, ούτε νοιάζονται, ούτε ξέρουν, ούτε εξηγούν στα παιδιά την ιστορικότητα της θέσεως του σχολείου.

Φοβούνται όμως να μην πέσουν τα παιδιά τους από τα τείχη, ενώ ουδέποτε κάποιος έπεσε κατά λάθος από αυτά. Δεν έπεσε, διότι ο άνθρωπος διαθέτει αίσθημα αυτοσυντήρησης. Με αυτή την έννοια θα έπεφτε από ταράτσες, θα έπεφτε στα λιμάνια, θα έπεφτε από τα τείχη, από ψηλά σημεία. Η μόνη περίπτωση που κάποιος πέφτει είναι αν θέλει να αυτοκτονήσει.

Κάθε χρόνο, από τη Δουκός Μποφώρ περνάνε δεκάδες χιλιάδες Ηρακλειώτες και εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται την πόλη και το Αρχαιολογικό Μουσείο. Ειδικά οι ξένοι, αγνοούν τον κίνδυνο, αφού δε γνωρίζουν την πόλη. Όμως ουδέποτε συνέβη ατύχημα.

Φαντάζομαι θα σας ξένιζε αν  κάποιος αποφάσιζε να βάλει κάγκελα στην Ακρόπολη, την οποία επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι το χρόνο. Μάλιστα, τα γλιστερά μάρμαρα μεγαλώνουν τον κίνδυνο. Θα σας ξένιζε αν κάποιος έβαζε κάγκελα στο Ενετικό λιμάνι (μήπως πέσουν στο νερό), στο Άγαλμα του Βενιζέλου κ.λ.π. Θα σας ξένιζε αν κάποιος έβαζε κάγκελα στο Σινικό Τείχος. Θα σας ξένιζε αν κάποιος έβαζε κάγκελα σε κάθε ψηλό και επικίνδυνο σημείο.

,

,

,

Κι όμως λίγοι ενοχλήθηκαν για τα κάγκελα της Μποφώρ. Λίγοι, γιατί στη συνείδηση του κάθε Νεοέλληνα, το παιδί του είναι τουλάχιστον γαλαζοαίματο, ο επόμενος βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας. Είναι δυνητικά ο επόμενος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι αυτό το μοναδικό που θα πρέπει να προστατευτεί μέσα σε μία γυάλα προστασίας. Το παιδί που δε θα πρέπει να λερωθεί όπως λερώθηκε ο γονιός του, δε θα πρέπει να παίξει όπως έπαιξε ο γονιός του, δε θα πρέπει να ανεξαρτητοποιηθεί όπως ο γονιός του.

Δυστυχώς αυτή η ψυχοπαθολογία έχει οδηγήσει στο να έχει η Ελλάδα πρώτη στον κόσμο τα πιο παχύσαρκα παιδιά. Να προσθέσω εγώ ίσως τα πιο μαμόθρεφτα, τα πιο αντικοινωνικά και τα πιο φοβικά παιδιά.

Το κάγκελο αυτό εκτός από το ότι είναι τερατωδώς άσχημο και του ότι δεν είναι  καν κάγκελο, είναι σύμβολο μιας γενιάς που δημιουργείται από (κατά την άποψή μου) κακούς γονείς.

Γιατί όπως θα έλεγαν και κάποιοι φιλόλογοί μου κάποτε, πρόκειται για ένα φαινόμενο και μια εποχή κατάπτωσης των κοινωνικών θεσμών και αξιών και όπως θα προσέθετα εγώ, ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.

Υστερόγραφο, χωρίς σχόλια:

Στα μέσα του 2014, ολοκληρώθηκε η ανάδειξη της Πύλης της Άμμου, της λεγόμενης Sabbionara. Η Πύλη βρίσκεται λίγα μέτρα από το σχολείο (λιγότερα από 50). Πληρώθηκε από τους Δημότες και εκτός από την ανάδειξη θα εξυπηρετούσε και την πρόσβαση στο ΚΤΕΛ. Ουδέποτε άνοιξε για το κοινό. Η κατάστασή της σήμερα:

,

,

,

 

 

 

 





One thought on “Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΩΝ ή ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΣΜΟΥ

  1. AvatarΓιαννης Χριστοδουλακης

    Μηπως δε φταιει η ανησυχια των γονεων αλλα για να πληρωθει ενα γερο κονδυλι σε καποιο κατασκευαστη και ολα τα επακολουθα. Ο νοων νοειτο. Τι ‘χες γιαννη, τι ‘χα παντα. Καλη χρονια.

    Reply

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.