To Kινίνο του Άη Γιάννη στο Λιλιανό Πεδιάδας (Ν.Ηρακλείου)

Γράφει η Βασιλική Παπουτσάκη

Την Κυριακή το μεσημέρι, πήγα επίσκεψη στους γονείς μου. Πονούσε το στομάχι του πατέρα μου και ακούω τη μάνα μου  χαριτολογώντας :

 « Να σου φέρω κινίνο του Άη Γιάννη?»

Ήταν η πρώτη φορά που το άκουγα και ζήτησα περισσότερες πληροφορίες.

Βόρεια του οικισμού Λιλιανό, 2χλμ. νότια του Καστελλίου, βρίσκεται ο κοιμητηριακός ναός του Αγίου Ιωάννη. Η ίδρυση του χρονολογείται με επιφύλαξη από τον 11ο έως το 13ο αιώνα. και έχει συνδεθεί με το τάγμα των Λατίνων, Δομηνικών μοναχών της βενετικής περιόδου.

  • Τη μέρα της γιορτής του Αγίου Ιωάννη του Ριγολόγου ,  στο Λιανό (Λιλιανό) , στις 29 Αυγούστου, ο βορεινός τοίχος της εκκλησίας έσταζε «ξερνούσε» , δάκρυζε,  ένα πράμα σαν το μπαμπάκι, σαν την μούχλα, σαν υγρασία…Πηγαίναμε λοιπόν και το μαζεύαμε.

Η γιαγιά μου η Μπενιάκαινα από το Λιανό , μας έλεγε συνέχεια ότι δάκρυζε ο τοίχος, και έβγαζε κινίνο που ήταν φάρμακο θαυματουργό και έκανε για κάθε αρρώστια.

Επέμβαση του Πατέρα μου: 

Δεν το μαζεύαμε μόνο από τον τοίχο. Αυτό έσταζε και το μαζεύαμε και από χάμω. Πηγαίναμε και εμείς από το χωριό.

Τη μέρα της γιορτής του Αγίου, πήγαινε πολύς κόσμος από όλη την Πεδιάδα.

Το κινίνο του Άη Γιάννη, ήταν αυτό που λέμε για κάθε νόσο. Το παίρναμε στο σπίτι , βάζαμε λίγο στο νερό και το πίναμε το πρωί.  Έβγαινε μόνο μια φορά το χρόνο! Τη μέρα που γιόρταζε ο Άη Γιάννης .

Αλήθεια ή ψέματα, φαντασίωση ή πραγματικότητα δεν έχει σημασία.

Σημασία έχει ότι μια ολόκληρη περιοχή , πίστευε και «θεραπευόταν»  τουλάχιστον μέχρι το 1970,  με το κινίνο του Αγίου Ιωάννη στο Λιλιανό!!

Οι γονείς μου μεγάλωσαν σε διαφορετικά χωριά της πεδιάδας.

Μια ακόμα  μαρτυρία από τον κο Mανώλη Φραγκιαδουλάκη:

“Επιβεβαιώνω την πληροφορία για το “κινίνο του Άη Γιάννη”. Η μητέρα μου που κάθε χρόνο έκανε αρτοκλασία στις 29 Αυγούστου, μου είχε πει και μιά ιστορία σχετική. Σημειωτέον ότι ο τοίχος “άφριζε” και απέβαλε τον ασβέστη με σχετικό υπόκωφο ήχο την ώρα του Ευαγγελίου και οι πιστοί άπλωναν τα μαντήλια τους από κάτω και το περισυνέλεγαν. Κάποιος δύσπιστος κάποτε λοιδόρησε το γεγονός και αμέσως αισθάνθηκε δυσφορία και έπεσε αναίσθητος κάτω. Συνήλθε μόνο αφού του έδωσαν και ήπιε από το θαυματουργό “κινίνο”. Αυτό που μπορώ εγώ να επιβεβαιώσω είναι ότι δεν θυμούμαι ποτέ ασβεστωμένο το εσωτερικό της εκκλησίας”.

Η πιθανότερη εξήγηση είναι η εξής. Ο συγκεκριμένος τοίχος έχει διαφορετική τοιχοποιία. Ο Ναός έμενε κλειστός για μεγάλο διάστημα, τον ασβέστωναν λίγο πριν το πανηγύρι, και με την υγρασία πετούσε αυτή την μούχλα, η οποία δεν είναι άλλη από τη γνωστή μας πενικιλίνη





Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.