“Κρινάκι της Άμμου”, της Αγγελικής Σπινθάκη

ΚΡΙΝΑΚΙ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ, Αγγελικής Σπινθάκη

Στην αρμυρή την αμμουδιά
ασπροφορεί και στέκει
Ντύνεται και στολίζεται
νυχτερινή νυφούλα…
Κρεμά στ’ αυτιά της κίτρινα
φεγγάρια σκουλαρίκια…
Στέμμα καρφώνει στα μαλλιά
μινωική κορώνα
και καμαρώνει του γιαλού
και δείχνεται του βράχου…

Κι η μάνα την παρακαλά
Και καλοπολεμά την…
«Μοναχοκόρη μου, όμορφη
κι αφράτη σαν τον άρτο
Σύρε και ξέσυρε, λωλή,
με τ’ άσπρα τα φουστάνια…
Δεν είναι τόπος ο γιαλός
κι η αρμυρή η άμμος,
ν’ απλώσεις τα νυφιάτικα
ολόλευκά σου πέπλα…
Έχει και τόπους καρπερούς
ποτιστικούς και φρέσκους,
όπου στελιώνει ο αργαλειός
στεριώνει τ’ αργαστήρι…
Επά ’ναι τόπος άνυδρος
Βουλά κι ανακατώνει.
Στράφι θα πάει το υφάδι σου
και θα χαθεί η φανιά σου…»

Γέρνει η κόρη το κορμί
με χάρη, οθέ τη μάνα
Και πιάνει τα στριφώματα,
σηκώνει τα φουρά της
Χορεύει τα,
πεισματικά
σηκώνει τα πανιά της…
«Τη μοίρα μου θα μάχομαι
κι αν είν’ στραβή, να ισιώσει!
Μέχρι του τόπου η ερημιά
κι εκείνη να σπορίσει
Κι εκείνη να ευαγγελιστεί
και κάλλος να γεννήσει.
Μέσα απ’ την άμμο την καυτή
να λουλουδίσει φρέσκια,
λευκή και καλοπίχερη,
η αχώρητη Αγάπη»

…είπε και φύτρωσε άρωμα
Στα σωθικά του Κόσμου……..

*καλοπολεμά/καλοπιάνει
* στελιώνει/στήνεται
* βουλά/βουλιάζει
* η φανιά/η θωριά
* οθέ/προς
* καλοπίχερη/καλότυχη





Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.