ΤΟ ΔΕΝΔΡΟΝ -Χρονογράφημα του Κονδυλάκη

Το δένδρον των Χριστουγέννων εισχωρεί κατ’ έτος περισσότερον εις τα ελληνικά έθιμα, ώστε να δυνάμεθα να προΐδωμεν ότι θα ριζοβολήση οριστικώς εις την Ελλάδα. Τούτο σκανδαλίζει πολλούς και επί πολύ ακόμη θα υπάρχουν οι κατακρίνοντες ως ξενομανίαν αυτήν την απομίμησιν. Αλλ’ ότι το δένδρον των Χριστουγέννων είναι ξένον έθιμον δεν σημαίνει τίποτε, αφού είναι ωραίον. Αν επρόκειτο να εισαγάγη εις την ζωήν μας τίποτε το άσχημον ή τίποτε νοσηρόν, τότε η κατηγορία του ξένου και εθνείου θα ήτο σοβαρά και δικαιολογημένη.

Αλλά δεν πιστεύω να ευρίσκεται κανείς ο οποίος να διατείνεται ότι το δένδρον των Χριστουγέννων δεν είναι από τα ωραιότερα και αθωώτερα συγχρόνως έθιμα, τελείως δε προσαρμοζόμενον εις την εορτήν την οποίαν συνοδεύει.
Αλλ’ ούτε έρχεται ν’ αντικαταστήση και εκτοπίση ή διαστρέψη έθιμον ελληνικόν σχετικόν με τα Χριστούγεννα, ότε θα ήτο δικαιολογημένη η αντίδρασις εναντίον του παρεισάκτου. Τα Χριστούγεννα εις την Ελλάδα δεν έχουν κανένα χαρακτήρα ιδιαίτερον, εκτός εάν θεωρηθή ως χαρακτήρ η έλλειψις παντός ιδιαιτέρου χρωματισμού, παντός κοινωνικού χαρακτήρος. Είναι μόνον μεγάλη θρησκευτική εορτή, την οποίαν εορτάζομεν εις την εκκλησίαν, όπως πάσαν άλλην θρησκευτικήν εορ΄την. Εάν δεν έιχε τα Κάλανδα δεν θα είχε καμμίαν κοινωνικήν εκδήλωσιν, κανέν κοινωνικόν έθιμον.

Αλλ’ ούτε οικογενειακόν χαρακτήρα έχει. Εάν η οικογένεια κατά την ημέραν αυτήν συνέρχεται περί πλουσιωτέραν τράπεζαν, τούτο και μόνον δεν αρκεί δια να την ονομάζωμεν οικογενειακήν εορτήν.
Αφού δε θέλομεν και καλά να την κάμωμεν και οικογενειακήν και κοινωνικήν εορτήν, όπως την έχουν όχι μόνον οι καθολικοί και οι διαμαρτυρόμενοι, αλλά και οι ορθόδοξοι Ρώσσοι, διατί να μη δανεισθώμεν και όσα έθιμα συντελούν εις το να της δίδουν αυτόν τον χαρακτήρα; Όπως εορτάζομεν τώρα τα Χριστούγεννα περνούν ομοιόμορφα και μονότονα. Αν ανατρέξη η μνήμη μας εις το παρελθόν, δεν σταματά εις καμμίαν χρονολογίαν Χριστουγέννων, παρά δια να αναμνησθή ίσως καμμίαν δυσπεψίαν. Κατά τα άλλα η σειρά των Χριστουγέννων τα οποία επεράσαμεν αφήνει εις την μνήμην μας μόνον ομοιόμορφα θαμβά σημεία. Και είναι αξιοθαύμαστοι οι συγγραφείς μας οι οποίοι εδημιούργησαν ολόκληρον φιλολογίαν από αναμνήσεις σχετικά με τα Χριστούγεννα.

Αλλ’ ο έχων το θάρρος και την υπομονήν ν’ αναγνώση αυτάς τας διηγήσεις θα ίδη ότι αναφέρουν πράγματα τα οποία ηδύναντο να συμβούν και καθ’ οιανδήποτε άλλην χρονολογίαν. Ο μόνος των πολλάκις χριστουγεννιάτικος χαρακτήρ είναι ότι οι συγγραφείς των εφρόντισαν να αναφέρουν ότι συνέβησαν κατά την εορτήν των Χριστουγέννων.
Αλλά κατά του δένδρου των Χριστουγέννων αντιτάσσεται και η αιτίασις ότι γίνεται αφορμή να κόπτωνται τα έλατα και να καταστρέφωνται τα δάση. Αλλ’ εις τας χώρας όπου έχουν το έθιμον του δένδρου έχουν και την μεγαλυτέραν ευλάβειαν και αγάπην προς τα δένδρα και τα δάση.

Εδώ δε όπου κατ’ έτος καίονται τόσαι εκτάσεις δασών, ο φόβος μας μήπως κοπούν ολίγα έλατα δια μίαν ωραίαν εορτήν καταντά κωμικός φαρισαϊσμός. Δύναται μάλιστα να υποστηριχθή ότι το έθιμον του δένδρου ίσως θα συντελέση εις το ν’ αγαπώμεν και να σεβώμεθα περισσότερον τα δένδρα και τα δάση, όπως γίνεται εις τας βορείους χώρας της Ευρώπης. Ίσως δε τούτο θα μας οδηγήση και εις το να διακόψωμεν την μονοτονίαν με την οποίαν γίνεται η αναδάσωσις και αντί διαρκώς και παντού να φυτεύωνται πεύκα, να σκεφθούν οι αναδασωταί ότι χρειάζονται και τα έλατα και ότι υπάρχουν και άλλα είδη δένδρων εκτός των πεύκων.





Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.