Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά
που έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.
Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε πηγές.
μονάχα λίγες στέρνες,άδειες κι αυτές, που ηχούν και που τις προσκυνούμε.
Ήχος στεκάμενος, κούφιος, ίδιος με τη μοναξιά μας
ίδιος με την αγάπη μας, ίδιος με τα σώματά μας.
Μας φαίνεται παράξενο που κάποτε μπορέσαμε να χτίσουμε
τα σπίτια,τα καλύβια και τις στάνες μας.
Κι οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα
γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας.
Πώς γεννήθηκαν, πώς δυναμώσανε τα παιδιά μας;
Ο τόπος μας είναι κλειστός.Τον κλείνουν
οι δυο μαύρες Συμπληγάδες.
Στα λιμάνια
την Κυριακή σαν κατεβούμε ν’ ανασάνουμε
βλέπουμε να φωτίζουνται στο ηλιόγερμα
σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν
σώματα που δεν ξέρουν πια πώς ν’ αγαπήσουν.
Κείμενο:Γ.Σεφέρης
( συλλογή φωτογραφιών: Κ.Λ)
ΑΧ !!!!!! ΠΟΛΥ ΣΚΛΥΡΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΔΥΣΤΗΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΕΣ ΟΣΟΝ ΤΗΣ ΕΖΗΣΑΝ :
Θυμάμαι την Μιλιαγκού το Κεφαλόβρυσο που πηγαίναμε και φέρναμε νερό με τα γαϊδούρια φορτωμένα με τα Βαρέλια!!!!!
ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΕΣ !!!!!!!!
Για μην πάει χαμένο το παρελθόν μας έγραψα τις ιστορίες των παιδικών μου χρόνων στους Αμπελοκήπους των Αθηνών για τις χρονιές 1940-1956 με τίτλο ΟΔΟΣ ΛΟΥΪΖΗΣ ΡΙΑΝΚΟΥΡ 6, ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ 1940-1956.
Εκδόθηκε το 2015 από τις Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ. ISBN 978-960-527-887-8, σελίδες 375 και τιμάται 15 €.
Συγγραφέας είναι ο αγγειοχειρουργός Δημήτρης-Σόλων Γ. Γεωργόπουλος
Φωτογραφίες πολύ γνώριμες και αξέχαστες στα πρώτα χρόνια της δικής μας ζωής και εποχή 1950-1960
ΜΑΥΡΟ-ΑΣΠΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΑΛΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ, ΑΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ – ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΟΜΩΣ ΠΑΡΟΤΙ ΗΤΑΝΕ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΤΑΝΑ ΟΜΑΡΦΑ
Άλλοτες ’λίγο το νερό κι’ η αναμονή μεγάλη·
μά ’ταν το σέβας ιερό κι ήφτανε’ ένα ψιχάλι…