Θυμάται ο Χρύσανθος Αγγελάκης
Ήμουν δεν ήμουν 7 χρονών κατακαλόκαιρο του 59 που ήρθε ο Χαλκούτσης με το καρνάβαλο (αμάξι) στον Αη-Βασίλη να παίξει τη Γκόλφω.
Κρέμασε ένα πανί στη πλατεία του χωριού, στου Χαρίλαου το ντουκιάνι μπροστά κι έκατσε ο κόσμος στi καρέκλες κι οι τσαμπατζήδες στα δώματα, αυτοί θωρούσαν το πανί από την ανάποδη.
Κάποια φορά μετά από τσi πολλές προσπάθειες να πάρει προστά το μοντέρι για το ρεύμα, τό χαν από κάτω σε μια πεζούλα και φωνιάζανε οι γράδες τω κοπελιώ να φύγουν μακριά μη τα κάψει το ρεύμα, και αφού ήπιαμε τσοι γαζόζες τση Μέσα Βρύσης σβήσανε τα φώτα κι άρχιξε ο σινεμάς.
Δεν κατάλαβα πράμα.!
Αυτό που θυμάμαι είναι ότι όλοι κλαίγανε.!
Δεν έκλαψα.! Τι.; έλεγα μέσα μου, πληρώσαμε δυο δραχμές και θα κλάψομε.;
Είχα ραφώσει στου πατέρα μου την αγκαλιά και τουρτούριζα κατακαλόκαιρο από τη βροχή που έριχνε ο σινεμάς, και το ντούκου – ντούκου που έκανε το μοντέρι.
Πέρασαν δέκα και χρόνια που ξαναπήγα σινεμά όταν πέρασα περιοδεύουν για το στρατό, κάτι με τον Ξανθόπουλο έπαιζε (και πάλι δε κατάλαβα πράμα.! Αλλά έμαθα ότι η βροχή ήταν από τις γρατζουνιές στο φιλμ).
Υ.Γ. Ξέχασα να πω ότι μετά η μηχανή χάλασε και ο Χαλκούτσης μας είπε τη συνέχεια και το τέλος τση Γκόλφως.!!!
και ότι πρώτη φορά είδα από κοντά αμάξι.!
φωτογραφία:foto.Kik
