Και οι Αγίοι φοβέρα θένε!

Γράφει ο Χρύσανθος Αγγελάκης
Όνειρο τόχε να κάμει αρσενικά κι ο Θεός χρονιά παρά χρονιά από να θηλυκό του πεμπε. Καρπερός αυτός πιασουρού κι η κερά, γιούς ήθελε για το κουράδι που όλο πλήθαινε, ένα γιό.! να βγάλει τ΄ όνομα του συχωρεμένου του πατέρα του, του Μανούσου.
Κι εδέησε κι ήρθε και τ’ αρσενικό… ήρθε κι ο καιρός τση βάπτισης… καλεσμένοι όλοι οι βοσκοί από τ’ όρια, σύντεχνο έπιασε τον καλύτερο τους, καλεσμένο και συγκούδουνο το χωριό.
Τυριά μπόλικα στοι τάβλες κι οι σίγλες στη σειρά να βράζουν άλλες τα μαρτιάτικα, άλλες τα στέρφα κι άλλες τσοι τράους, τα ετοίμαζε ο ίδιος με όλη του την τέχνη, έχει προνοήσει και το καλό μπαχτσίσι μια βούργια κεντητή γεμάτη με αθοτύρους και μισό αγριοκάτσικο για αυτόν που πρώτος από την εκκλησά θα του φέρει το καλό μαντάτο.
– Μπάρπα.! Μπάρμπα να χαρείς το Κωστή.!
(τ όνομα του πεθερού που δεν εχώνευε) του φωνάζει από μακριά αναχανιασμένο το πιο γρήγορο κοπέλι του χωριού.
– Φάτε δα σκατά.!!!
Φωνιάζει ολοδιαόληστος και μπουμπουρίζει τσοι σίγλες και τσοι τάβλες στο ργυάκι.
Τρέχει αγλακιτός ίσα που τσοι προλαβαίνει στο διευχών.!
Αρπά το παπά από τα γένια με τη μια χερούκλα και το σύντεχνο από τα γκαφά με τη άλλη.!
Ποιος είδε το Θεό και δε το φοβήθηκε.!!!
Κι ετσά ο Κωστής γράφτηκε Μανούσος στα χαρθιά και ο σύντεχνος στου διαόλου τα κατάστιχα.! και τα βραστά στο ργυάκι για τσοι σκύλους…
(Μόνο τα ονόματα είναι φανταστικά)





Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.