Ο Βασιλιάς
Τα παιδιά ορίζουν κάποιον που θα είναι ο βασιλιάς.
Ο βασιλιάς κάθεται κάπου, και οι άλλοι απομακρύνονται για να διαλέξουν ένα επάγγελμα που θα κάνουν. Αυτό το επάγγελμα πρέπει μετά να το παραστήσουν μπροστά στο βασιλιά με απλές κινήσεις.
Στη συνέχεια επισκέπτονται το βασιλιά για να του παρουσιάσουν το επάγγελμα που διάλεξαν και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
– Βασιλιά, βασιλιά με τα 12 σπαθιά, τι δουλειά;
– Τεμπελιά!
– Και τα ρέστα;
– Παγωτά.
– Είπε η γιαγιά να μας κάνεις μια δουλειά.
– Τι δουλειά;
Τότε τα παιδιά κάνουν τις κινήσεις σχετικές με το επάγγελμα που διάλεξαν. Ο βασιλιάς προσπαθεί να το βρει. Αν το βρει, το λέει δυνατά και κυνηγάει να πιάσει ένα παιδί που γίνεται βασιλιάς. Αν δεν το καταλάβει, ξανακάθεται και το παιχνίδι επαναλαμβάνεται …
Τυφλόμυγα – τυφλοπάνι
Με ένα κεφαλομάντηλο ή φουλάρι παίζεται το παιχνίδι . Ένας παίκτης δένει τα μάτια του με το μαντήλι και προσπαθεί να πιάσει κάποιον από τους άλλους παίκτες . Όταν τον πιάσει πρέπει να βρει ποιος είναι. Αν τον βρει κάνει αυτός την τυφλόμυγα και το παιχνίδι συνεχίζεται με αυτόν τον τρόπο..
Μπιζζζζζζζζ
Τα παιδιά αποφασίζουν ποιος θα τα φυλάει. Κάθεται σ΄ένα καρεκλάκι ή σκέκεται σκυφτός, βάζοντας το δεξί του χέρι κάτω από την αριστερή του μασχάλη, κρατώντας όμως την παλάμη ανοιχτή προς τα πάνω. Με το αριστερό του χέρι κρατά κλειστά τα μάτια του. Οι άλλοι παίχτες στέκονται πίσω του και αριστερά του. Ένας απ΄ αυτούς τον πλησιάζει , χτυπώντας την ανοιχτή παλάμη. Μετά απομακρίνoνται όλοι. Τα παιδιά με σηκωμένο το χέρι , στριφογυρίζουν το δάκτυλό τους και φωνάζουν χοροπηδώντας ΜΠΙΖΖΖΖΖΖΖ!!!! Σαν τις μέλισσες! Αυτός που τα φυλάει πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε . Αν το βρει παίρνει τη θέση του. Το παιχνίδι συνεχίζεται με αυτόν τον τρόπο….
Πετάει-Πετάει …
Παίζεται από δύο παίχτες. Ο ένας κουνώντας το δάκτυλό του πάνω κάτω: Πετάει πετάει ο …και λέει το όνομα ενός πράγματος (πχ γάιδαρος, το φλιτζάνι , το χελιδόνι κτλ ) . Αν αυτό το πράγμα πετάει τότε πρέπει και οι δυο να έχουν το δάκτυλο πάνω. Αν αυτός που κουνάει απλώς το δάκτυλο το έχει κάτω, χάνει και ο άλλος του παίρνει τη θέση και λέει το «Πετάει-πετάει».
Πουν’ το- πουν ΄ το δαχτυλίδι
Τα παιδιά μπαίνουν στη σειρά.. Ένα απ΄ αυτά κρύβει στις παλάμες του ένα δακτυλίδι ή αν δεν έχει ένα άλλο αντικείμενο . Στη συνέχεια , αφήνει το δακτυλίδι στα χέρια κάποιου παιδιού (τα οποία έχουν κλειστές τις παλάμες) λέγοντας το τραγουδάκι:
Πουν’ το, πουν’ το
το δαχτυλίδι,
ψάξε, ψάξε
δεν θα το βρεις!
δεν θα το βρεις,
δεν θα το βρεις,
το δαχτυλίδι που ζητείς.
Αφού το αφήσει, το κάθε παιδί προσπαθεί να μαντέψει ποιος έχει το δακτυλίδι. Έχει μια ευκαιρία. Όποιος το μαντέψει σωστά γίνεται «μάνα» και έχει το δακτυλίδι. Το παιχνίδι συνεχίζεται με αυτόν τον τρόπο…..
Η κολοκυθιά
Η κολοκυθιά με τρεις ή περισσότερους παίχτες. Το κάθε παιδί παίρνει έναν αριθμό. Αυτός που παίρνει το ένα (1) ξεκινά το παιχνίδι.
«Στου παππού το περιβόλι, που το αγαπούμε όλοι, είναι μια κολοκυθιά, πλάι-πλάι στη ροδιά. Κάνει πέντε κολοκύθια στρογγυλά, μα την αλήθεια θα τα δώσει ο παππούς μποναμά της αλεπούς. Δυο θα δέσει στην ουρά της κι όλα τα άλλα στα παιδιά της»
Μετά ρωτά:
« Ποιος θα πάει στην αλεπού ; Ποιός θα της πάει τα κολοκύθια ;»
Μετά λέει: Να πάει να πάει ο….(και λέει ένα αριθμό που έχει κάποιο παιδί).
Αυτός που έχει τον προτεινόμενο αριθμό , λέει «Και γιατί να πάει ο…(επαναλαμβάνει τον αριθμό). Να πάει ο….(λέει ένα νέο αριθμό).
Το παιχνίδι συνεχίζεται με αυτόν τον τρόπο. Όποιος παίχτης απαντήσει, χωρίς να έχει το νούμερο που αναφέρθηκε χάνει.
Η ομάδα έχει ορίσει από πριν την ποινή για το χαμένο.
Συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε την έκφραση «την κολοκυθιά θα παίξουμε?» όταν δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με κάποιους από την παρέα και οι ευθύνες μετατίθενται από τον έναν στον άλλο.
Επιμέλεια: iscreta.gr
