Γεννήθηκε στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης στις 3 Φεβρουαρίου του 1946. Η οικογένεια του έχει μεγάλη παράδοση στη μουσική και γενικότερα στις τέχνες. Ο παππούς του, ο Μιχάλης Σκουλάς, ήταν σπουδαίος λυράρης της εποχής του και ο πατέρας του Αλκιβιάδης Σκουλάς ή Γρυλιός γνωστός λαϊκός ζωγράφος των Ανωγείων.
Άρχισε να μαθαίνει λύρα σε ηλικία 7 ετών και στα 16 του χρόνια, κατάφερε να καθιερωθεί, ανάμεσα στους πρώτους λυράρηδες και τραγουδιστές της Κρήτης. Έχει παίξει και τραγουδήσει σε μια μεγάλη σειρά, από επιτυχημένες καλλιτεχνικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εμφανίσεις, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στην Γερμανία, όπου υπάρχουν Έλληνες και ιδίως Κρητικοί.
Τον πρώτο του δίσκο ηχογράφησε το 1965,ο οποίος περιείχε κοντυλιές με τον Θανάση Σταυρακάκη και τον Νίκο Ξυλούρη, ακολούθησε ο πρώτος προσωπικός δίσκος 33 στροφών το 1969.
Ο Βασίλης Σκουλάς όμως έκανε τη σημαντικότερη δισκογραφική του δουλειά και άρχισε να συνεργάζεται με έντεχνους Έλληνες συνθέτες από το 1980, με το δίσκο “Σεργιάνισμα στην Κρήτη”. Ακολούθησαν η “Κρητική ανθολογία”, “Τα τραγούδια του σίδερου και του νερού” σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, και πολλοί άλλοι.
Την περίοδο 1981-85 είχε πραγματοποιήσει μια σειρά, από εμφανίσεις στην Αθήνα στο θέατρο Παρκ, στο έργο “Καφενείον η Ελλάς” και στο θίασο του Γιάννη Βόγλη, στη θεατρική παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη “Καπετάν Μιχάλης”, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η πορεία του Βασίλη Σκουλά θα αλλάξει όταν το 1995 συμμετείχε σε δύο τραγούδια στο μουσικό έργο “Αιολία” του Μιχάλη Νικολούδη, ερμηνείες οι οποίες τον έκαναν να στραφεί και στο έντεχνο Ελληνικό τραγούδι.
Το 2002 κυκλοφόρησε διπλός δίσκος με μερικές από τις πιο γνωστές επιτυχίες του και διασκευές σε διάφορα κλασσικά Κρητικά τραγούδια και χορούς.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2012 ο Βασίλης Σκουλάς έκανε μια επιτυχημένη εμφάνιση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού που λόγω της μεγάλης απήχησης του κόσμου επαναλήφθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012.
Ο Βασίλης Σκουλάς διατηρεί μέχρι σήμερα, το ίδιο πάθος και μεράκι, να δημιουργεί και να διατηρεί το δικό του στέκι εμφανσεων, την πασίγνωστη ταβέρνα “Ντελίνα”, στο χωριό του, τα Ανώγεια.
« Εμινέ» ένα εξαιρετικό ποιητικό απόσπασμα.
«…..Εκειά στου ονείρου το πλατύ και απέραντο λιβάδι
ο Γιάγκος με την Εμινέ σμίγουνε κάθε βράδυ.
Θεέ μου παιγνίδια και χαρές και τσα πια ζηλεμένα
μπουμπουκιασμένες αγκαλιές και λόγια μυρισμένα.
Σκορπάει η χαρά και απλώνεται τσ’ αγάπης το κονάκι
ετσά π’ απλώνει το νερό στου περιβολιού τ’ αυλάκι.
Τα πάθη, οι πρίκες κι οι καϋμοί κι θεριεμένοι πόνοι
όλα καταλυθήκανε σαν το κερί όντε λιώνει.
Παίζουν, γελούν και χαίρουνται με γλύκα οι ερωτάροι
ωσάν τα βυζαστάρια αρνιά στου Μάρτη το χορτάρι.
Και γύρου -γύρου τα πουλιά του κόσμου μαζωμένα
φτεροκοπούν και τραγουδούν με τη χαρά πιασμένα.
Όλα τα λούλουδα της γης γονατιστά με χάρη
χαϊδεύουνε και ακροφιλούν το ταιριαστό ζευγάρι.
Και ένας αγέρας απαλός σαν την πνοή τ’ Απρίλη
έρχεται και δροσολογά του ζευγαριού τα χείλη…»
Άσπρο μαντήλι ανέμιζε
κι από χαρά πετούσε
Τη μοναξιά της γκρέμιζε
την αύρα της σκορπούσε
Ανέβαινε ψηλά βουνά
κι άνθιζε στην κορφή τους
Κι όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού
τη θέλανε δική τους
Πού χάθηκε, πού πέταξε
πού κίνησε, πού πήγε;
Όσους γνωστούς κι αν ρώτησα
κανένας δεν την είδε
Τόσο βαθιά με πλήγωσες
φως μου στο πέρασμά σου
που νιώθω ακόμα στην ψυχή
το κάθε άγγιγμά σου
Έβλεπε όνειρα συχνά
που την τρομάζαν θεέ μου
πως ήταν λέει γιασεμί
στη μέση ενός πολέμου
Μια νύχτα που χαμήλωσαν
τα σύννεφα του κόσμου
έγινε άστρο της αυγής
και στεναγμός δικός μου
Ενδεικτική δισκογραφία
Σεργιάνισμα στην Κρήτη (1980)
Κρητική ανθολογία (1981)
Folk Melodies and Dances from Crete (1981)
Τραγούδια του σίδερου και του νερού (1983)
Αναφορά στην Κρήτη (1989)
Του Βενιζέλου (1992)
Πότε θα πάω στο χωριό (1994)
Αναστορούμαι (1998)
Τα άγρια πουλιά (2000)
Η ρίζα της φωτιάς (2002)
Άνθη του χρόνου (2007)
Άσπρο μαντήλι ανέμιζε (2007)
Στο ξέσπασμα του Φεγγαριού (2009)
