Γιάννης Μιγάδης , ο ζωγράφος των ανθρώπων και των τοπίων
(1926-2017)
«Δε νομίζω ότι έχω εφεύρει ποτέ κάτι καινούργιο, μου φαίνεται αρκετά τολμηρό το ότι ζωγραφίζω όπως νιώθω»
επιμέλεια: Ζωή Παπαδάκη
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1926.
Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1945-1951), με τον Παρθένη και τον Αργυρό. Το 1961, με διετή υποτροφία από κληροδότημα του Πανεπιστημίου Αθηνών, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι (σκηνογραφία και ενδυματολογία στην Ecole des Arts Decoratifs, 1961-1963). Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του έργου του έπαιξαν τα συχνά ταξίδια του σε πολλά μέρη του κόσμου, ιδίως στη Μέση Ανατολή, και η φιλία του με το Γιάννη Τσαρούχη, τον οποίο θεωρεί δάσκαλό του.
Οι πρώτες του ατομικές εκθέσεις έγιναν το 1953 στην Αθήνα (Στρατηγοπούλου) και στο Ηράκλειο Κρήτης (Λέσχη Επιστημόνων).
Ζωγραφίζει συνήθως με ήπια χρώματα, που αποδίδουν την οικεία ατμόσφαιρα της καθημερινότητας. Η θεματολογία του περιλαμβάνει πορτρέτα, νεκρές φύσεις, σκηνές εσωτερικού χώρου, όψεις της ζωής στην πόλη και τοπιογραφικές συνθέσεις από ελληνικές παραλίες. Από τη δεκαετία του 1970 χρησιμοποιεί συχνά ως πηγές έμπνευσης παλιές οικογενειακές φωτογραφίες, τις οποίες αποδίδει άλλοτε με συγκίνηση, άλλοτε με χιούμορ και κριτική διάθεση. Μέσω της τέχνης του, σχολιάζει με οξύτητα, αλλά και διακριτικότητα, την τρέχουσα πραγματικότητα της αστικής τάξης.
Παράλληλα με τη ζωγραφική του, ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, ημερολογίων και περιοδικών και δημοσίευσε κείμενα σε λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά έντυπα.
Αφιέρωσε επίσης ένα μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς του στο θέατρο, ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος.
Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε. και με πολλούς θιάσους του ελεύθερου θεάτρου, σε δεκάδες παραστάσεις κλασικών και σύγχρονων έργων. Εργάστηκε επίσης για αρκετές κινηματογραφικες ταινίες, ελληνικές και ξένες.
Το 1999 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην τέχνη. Για το σκηνογραφικό και ενδυματολογικό του έργο τιμήθηκε το 2003 με το Βραβείο «Πάνος Αραβαντινός», ενώ το 2007 του απονεμήθηκε το Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» από το Δήμο Ηρακλείου.
Έχει παρουσιάσει τη ζωγραφική του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αναδρομικές του εκθέσεις οργνώθηκαν το 2003 στα Ερμοπούλεια της Σύρου και το 2008 στο Μουσείο Μπενάκη.
Έχουν κυκλοφορήσει δύο λευκώματα για το έργο του (1993 και 1994) και δύο μονογραφίες ( 2005 και 2008). ΙΣΕΤ (Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης)
Πορτρέτο Γιάννη Μιγάδη (1945) φιλοτεχνημένο από το συμφοιτητή και φίλο του Δανιήλ Παναγόπουλο
Στην πινακοθήκη Βιάννου “Σάββας Πετράκης “, στον Κερατόκαμπο, βρίσκονται αρκετά σημαντικά έργα του μεγάλου ζωγράφου. Ήταν από τους καλλιτέχνες εκείνους που το 2004 ανταποκρίθηκαν με περισσή θέρμη στο όραμα του τότε προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Κερατοκάμπου “Βίγλα”, Σάββα Πετράκη , να συγκεντρωθούν αντιπροσωπευτικά έργα σπουδαίων Ελλήνων εικαστικών του 20ού αιώνα σε ένα χώρο πολιτισμού στην εσχατιά της Ευρώπης. Το έργο με τίτλο “Κερατόκαμπος Βίγλα” κοσμεί την πινακοθήκη Βιάννου και αποτέλεσε το έργο εκείνο με το οποίο έγινε γνωστή πριν ακόμα την ολοκλήρωσή της.
Απεικονίζει το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα, που βρίσκεται στην ακροθαλασσιά, λίγα μέτρα από την πινακοθήκη. Με τη δύναμη των εκφραστικών μέσων του Μιγάδη αυτός ο πίνακας αποτελεί μια ανεξίτηλη εικόνα της ομορφιάς και της ανεπιτήδευτης απλότητας της ελληνικής φύσης.
Στο τελευταίο συλλεκτικό ημερολόγιο της πινακοθήκης το έργο αυτό παρουσιάστηκε σε έναν εικαστικό διάλογο με την ποίηση του Β.Κορνάρου και του Δ.Σολωμού :
” Ήτον εκείνη η σγουραφιά με μαστοριά μεγάλη,
οπού δεν εξεχώριζες τη μιαν από την άλλη”
και ” Τότε από φως μεσημερνό η νύχτα πλημμυρίζει
κι η χτίσις έγινε ναός, που ολούθε λαμπυρίζει”.
Διαβάστε επίσης
