Τις Απόκριες ντυνόμουν ηρωίδα «Γυναίκα από τα καμένα χωριά»

Τι θα ντυθούμε? Αυτό ήταν το θέμα μας στο χωριό τα χρόνια εκείνα που δεν υπήρχαν άφθονες στολές και αποκριάτικα αξεσουάρ

Μιλώ για τα χρόνια στο χωριό, τις απόκριες των παιδικών μου χρόνων. Άκουγα για πιερότους και κολομπίνες , για βασίλισσες και μπαλαρίνες αλλά είχα πείσει (άγνωστο πώς) τον εαυτό μου, ότι αυτά αφορούν άλλους και όχι εμένα …

Γράφει η Βασιλική Παπουτσάκη

Για μας, το αποκριάτικο υλικό κρυβόταν στην κασέλα της γιαγιάς και στο κοφίνι που έβαζε κάποια ρούχα της.

Κάθε φορά που άνοιγε η κασέλα,  παρουσία κάποιου μεγάλου (δεν ξέρω γιατί αλλά φοβόμουν να την ανοίξω μόνη) με έπιανε ένα τρέμουλο και γλυκιά αγωνία!!

Ήταν σαν πανηγύρι! Γέμιζε θύμησες όλο το σπίτι…

Αυτό το φόρεσε ο μακαρίτης ο παππούς, στο γάμο της θείας σου, το καπέλο ήταν δώρο στον πατέρα σου όταν αρρώστησε με τύφο…. Μα τη γλύτωσε . Η στολή του θείου σου που ήταν αξιωματικός στο στρατό….και η κουβέρτα που έδωσα στον πατέρα σου όταν διορίστηκε στην Άνδρο….

Κάπως έτσι άρχιζαν οι ιστορίες, της οικογένειας….Όλη η ζωή ήταν μέσα στην κασέλα!!

Τα ρούχα της γιαγιάς ήταν όλα μαύρα. Έχω την εντύπωση ότι η γιαγιά μου φορούσε πάντα μαύρα και τσεμπέρι στο κεφάλι, εκτός από τη μέρα του γάμου της που φόρεσε νυφικό….σύμφωνα με τη μεγάλη φωτογραφία στο πόρτεγο του σπιτιού…

Μαύρα πάλι θα φορέσω..

Για πολλά χρόνια ντυνόμουν γριά από τα καμένα χωριά της Βιάννου..

Όταν ήμουν μικρή και η καταστροφή των χωριών μας από τους Γερμανούς ήταν ακόμη νωπή στο μυαλό των ανθρώπων, άκουγα με προσοχή τις ιστορίες για τις γυναίκες που ερχόταν από τα ρημαγμένα και καμένα χωριά… Που είχαν χάσει τους άντρες τους , τα παιδιά τους το βιός τους….Είχαν μπει τόσο πολύ στην αθώα ψυχή μου, που ντυνόμουν «Γυναίκα από τα καμένα χωριά»   Ντυνόμουν  ηρωίδα!!! Γυναίκα της Βιάννου!!!

Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές , μου έρχονται δάκρυα στα μάτια….

Πόση δυστυχία, πόση δύναμη είχαν αυτές οι γυναίκες…

Πόσο αθώο είναι ένα παιδί μα συνάμα πόσα πολλά μπορεί να καταλάβει…

Πόσο μπορεί να επηρεαστεί και να λέει σε όλη τη ζωή «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ»

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Βιάννος: Τόπος μαρτυρίου με 461 εκτελεσθέντες στις 14 Σεπτεμβρίου 1943

 

 

 





Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.