Επιθυμώ να αγκαλιάσω το αγέννητο, να το ανθοστολίσω,
το δημιούργημα το νέο , που θα έρθει αν,
Να δώσω ότι έκλεψα
‘Η στέρησα
“εν γνώσει”
– πόσο μικρός κατάντησα (να θυμηθώ μια μέρα να το σκεφτώ)-
εγώ ο “Μέγας” της ψυχής θεραπευτής .
Θεια η δίκη ή θεια δίκη.
Αλλού ο βασιλιάς αλλού η βασιλεία Αυτού.
Να θυμηθώ κάτι δουλειές που άφησα στη μέση, τα σκουπίδια να πετάξω,
να θυμηθώ κατι υποσχέσεις και κάτι όνειρα, κάτι λογαριασμούς απλήρωτους.
Μα…δεν είναι αυτά για Με το Μέγα !
Βασιλική Παπουτσάκη
