“Και στον τοίχο το ζωγραφίζω”

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΧΑΤΖΑΚΗ ΚΑΙ ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΡΗΓΑΣ  -“Τέχνη Καθ΄Οδόν”

 Συνέντευξη στη Ζωή Παπαδάκη

Μετά την ολοκλήρωση του Φεστιβάλ «Τέχνη καθ΄ οδόν» που διοργάνωσε ο Δήμος Ηρακλείου, η πόλη μας απέκτησε έργα και εικαστικές δημιουργίες που την κοσμούν. Σε μια βόλτα στους δρόμους της Αγίας Τριάδας συναντηθήκαμε με δυο τοιχογραφίες, που μας εντυπωσίασαν και μας οδήγησαν στους δημιουργούς τους. Η συνομιλία μας μαζί τους θεωρούμε ότι έδωσε συμπληρωματικές πληροφορίες γι΄ αυτές τις δημιουργίες, απαραίτητες ώστε να μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε πόσο σημαντική είναι η συγκεκριμένη μορφή έκφρασης. Καταθέτουμε εδώ τις εικαστικές ιστορίες των:

Ιωάννας Παπαχατζάκη και Νίκου Χατζηρήγα.

Αφορμή για τη συμμετοχή μου στο «Τέχνη καθ΄οδόν» αποτέλεσε πέρσι το καλοκαίρι η εξής συγκυρία: Την 1η μέρα του φεστιβάλ ο φίλος Νίκος Χατζηρήγας ζωγράφισε σε εξωτερικό τοίχο του σπιτιού μου μια σπουδή στον Πίτερ Νικολάι Άρμπο, με θέμα παρμένο από την Σκανδιναβική Μυθολογία και συγκεκριμένα μια λεπτομέρεια από τον πίνακά του με θέμα: «Άγριο Κυνήγι» του 1872.

Φέτος ο Μανώλης Αποστολάκης, δάσκαλος εικαστικών και των δυο μας εδώ και αρκετά χρόνια στο εργαστήρι Α3 μάς πρότεινε να συμμετέχουμε ομαδικά και ατομικά στο φεστιβάλ. Αποφάσισα να ζωγραφιστεί ένας τοίχος και να αφιερωθεί στη μνήμη του ποιητή Αντώνη Χελιδώνη, που έφυγε πέρσι το καλοκαίρι.

Λόγω των σοβαρών κινητικών μου δυσκολιών η υλοποίηση του έργου ανατέθηκε στον Νίκο Χατζηρήγα, ο οποίος την υποστήριξε με ιδιαίτερο ζήλο. Το έργο φέρει τον τίτλο: «Ένας τοίχος για τον Αντώνη» και βρίσκεται στον προαύλιο χώρο της Αγίας Τριάδας, Σαμουήλ Χάους 57. Η δεύτερη συμμετοχή μου στο φεστιβάλ βρίσκεται στην οδό Δελημάρκου, στο ομαδικό έργο της Σχολής Α3 του Μανώλη Αποστολάκη, στο οποίο όλοι οι μαθητές της Σχολής ζωγραφίστηκαν σε φυσικό μέγεθος. Η υλοποίηση και αυτού του έργου ανατέθηκε στον Νίκο Χατζηρήγα.

οδός Δελημάρκου

Η σχέση μου με τη ζωγραφική ξεκινάει εδώ και 6 χρόνια στο εργαστήρι Α3 του Μανώλη Αποστολάκη. Παρόλο που ανήκω στην ομάδα Α.Μ.Ε.Α., μέσα απ΄ αυτήν την εμπειρία εικαστικής εκπαίδευσης μπόρεσα ν΄ αντιληφθώ ότι η ζωγραφική κινείται χωρίς περιορισμούς. Έτσι ξεπέρασα τους φυσικούς κινητικούς μου περιορισμούς και μπόρεσα να δημιουργήσω.

Με τον Νίκο Χατζηρήγα γνωριστήκαμε στο εργαστήρι και από τότε υπήρξαμε συνοδοιπόροι στη δημιουργία έργων. Ο ίδιος μάλιστα είναι δάσκαλός μου και του οφείλω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για τις γνώσεις μου. Την ιδέα για το έργο «Ένας τοίχος για τον Αντώνη» την συνέλαβα από την επιθυμία μου να υπάρξει κάτι εικαστικό που να θυμίζει το πέρασμα του πολυτάλαντου αυτού ανθρώπου από την πόλη μας. Το έργο μάλιστα αυτό θα συνέπιπτε χρονικά με την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Αντώνη Χελιδώνη με τίτλο «Κιβώτια Σχήματα» που οι φίλοι του εξέδωσαν ένα χρόνο μετά το θάνατό του.

Το θέμα της τοιχογραφίας είναι συμβολικό ποιητικό και είναι βασισμένο σε μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο: «The red balloon», όπου πρωταγωνιστής είναι ένα κόκκινο μπαλόνι που συντροφεύει τις ζωές των ανθρώπων κι όταν αυτό ξεφουσκώνει, δεκάδες πολύχρωμα μπαλόνια ενώνονται για να συνεχίζουν να συντροφεύουν τους φίλους του. Το μπουκέτο με τα χρωματιστά μπαλόνια και τα βιβλία του πίνακά μου είναι η αναφορά στον ποιητή και διανοούμενο Αντώνη Χελιδώνη και το μικρό χελιδόνι που εμφανίζεται στο γαλάζιο ουρανό είναι η παραπομπή στο επίθετό του. Το έργο αυτό το σχεδίασα στη φαντασία μου και ο Νίκος Χατζηρήγας συμπορεύτηκε με το όραμά μου.

Λόγω των πολλών κινητικών μου δυσκολιών ο Νίκος έγινε τα χέρια μου και ζωγράφισε, όπως εγώ θα ζωγράφιζα με τα χέρια μου, αν μπορούσα, αυτό που είχα φανταστεί. Παρόλο που τα έργα του Νίκου είναι διαφορετικά από τα δικά μου κατόρθωσε με μεγάλη ευελιξία να κατανοήσει το δικό μου τρόπο και να τα αποδώσει με ανάλαφρο χαρακτήρα.

οδός Σαμουήλ Χάους 57, στο πλακόστρωτο της Αγίας Τριάδας

ΝΙΚΟΣ ΧΑΤΖΗΡΗΓΑΣ

Η μαθητεία μου στο εργαστήρι του Μανώλη Αποστολάκη ξεκινά το 2008. Πριν ζωγράφιζα περιστασιακά. Τώρα μου αρέσει να μελετώ διάφορες σχολές και να πειραματίζομαι πάνω σε διάφορα θέματα. Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη προτίμηση σε ρεύμα ή τεχνοτροπία. Αυτή την περίοδο ζωγραφίζω ρεαλιστικά και προσπαθώ να καταλάβω αυτό το είδος. Το θέμα που επέλεξα στο «Τέχνη καθ΄ οδόν» είναι εμπνευσμένο από την Ιλιάδα. Πρόκειται για μια πρόκληση ν΄ ασχοληθώ σαν σπουδή στο έργο του Henri Regnault «Ο Αυτομέδων και τα άλογα του Αχιλλέα» του 1868. Το έργο αυτό επελέγη για το δυναμισμό του, την ομορφιά του, το ρομαντισμό και τη γοητεία που ασκεί  χάρη στην εκπληκτική απόδοση της κίνησης των αλόγων.

Είναι μια προσπάθεια να προσεγγίσω την κλασική έννοια της ομορφιάς στην κλασική ζωγραφική και να μελετήσω έργα παλιάς σχολής. Βούλησή μου δεν ήταν να μιμηθώ, αλλά να κατανοήσω τον τρόπο, με τον οποίο δούλευαν οι παλιοί μάστορες.

οδός  Δίκτη και Παλμέτη

Κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με το έργο και της παραμονής μου στη συνοικία της Αγίας Τριάδας παρατήρησα πόσο μεγάλο αντίκτυπο είχε στους ανθρώπους εκεί, με αποτέλεσμα να το αγκαλιάσουν και να το δεχτούν σαν μια τοιχογραφία που αφηγείται μιαν ιστορία. Αυτό τους έδωσε μεγάλη χαρά και σίγουρα επέδρασε στην καθημερινότητά τους με ευεργετικό τρόπο. Ήταν επιλογή μου να ζωγραφίσω τα έργα εκεί. Για 20 μέρες που ασχολούμουν με τα έργα στις λεπτομέρειές τους οι άνθρωποι με φίλευαν και έδειχναν με κάθε τρόπο την ευγνωμοσύνη τους. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα αυτή η ανταπόκριση.

 

Η ενασχόληση με τη ζωγραφική, όπως άλλωστε και με κάθε τέχνη, προσφέρει ατομική ευχαρίστηση χάρη στο αισθητικό αποτέλεσμα που παράγει, αλλά σίγουρα αποτελεί και κοινωνική προσφορά. Μέσα απ΄ αυτή τη διεργασία ο άνθρωπος συνειδητοποιεί τη φύση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει και μαθαίνει να παλεύει με μέθοδο και  πειθαρχία. Αυτό τον δυναμώνει ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη. Η πάλη του με το υλικό του τον βοηθά γενικότερα να οργανώνει τη ζωή του και σε άλλους τομείς της με αποτελεσματικότητα.

Σχετικά με τη συμβολή μου στα έργα της Ιωάννας θα ήθελα να σας πω ότι ήταν μια ιδιαίτερα δημιουργική και ευχάριστη συνεργασία, ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που γνωρίζονται από καιρό και μοιράζονται την ίδια αγάπη για τη ζωγραφική.

Με τις ευχαριστίες του iscreta.gr  γι΄ αυτή την ιδιαίτερα τιμητική συνέντευξη, oλοκληρώνουμε αυτές τις εικαστικές ιστορίες με ένα μικρό απόσπασμα από κείμενο του Αντώνη Χελιδώνη:

“… Σε τούτη την πόλη – το δύστροπο Ηράκλειο – συναντάς τους ποιητές. Αρκεί να περπατάς και να αφουγκράζεσαι… Τούτη η συνάντηση θέλει να είναι μια σκηνή από την πόλη. Ένα στιγμιότυπο πυκνής απόλαυσης…”

“Και σε τοίχο το γράφω”

 Ηράκλειο 27 Ιουλίου 2017

 





Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.