Κάποιοι ψηφίζουν Σελάκανο κι ανεβαίνουν στη Δίκτη, άλλοι προτιμούν τ’ Αόρι και σκαρφαλώνουν στη Θρυπτή. Εσύ, πήγαινε και στα δύο, δεν θα χάσεις.
Αν ξεκινήσεις για τα όρη της Ιεράπετρας, να ξέρεις, θα ‘ναι μακρύς και δύσβατος ο δρόμος. Μα κι οι εικόνες απερίγραπτες. Αν επιλέξεις τη Δίκτη (τα Λασιθιώτικα βουνά δηλαδή) και πας δυτικά γρήγορα θα βυθιστείς στα δάση, αν επιλέξεις τη Θρυπτή και πας ανατολικά θα χορτάσεις αγριάδα.
Δυο άκρως αντίθετα τοπία σε μία μόνο επαρχία που δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορους τους Γεραπετρίτες. Μα ούτε κι εσένα. Οδηγώντας στη Δίκτη ο στόχος είναι το Σελάκανο, το μεγαλύτερο συνεχόμενο πευκοδάσος της Κρήτης και μία από τις πλέον μελισσοπαραγωγικές περιοχές της.
Και μπορεί ο οικισμός να μη «λέει» και πολλά από αρχιτεκτονικής άποψης, η αίσθηση όμως ότι βρίσκεσαι πολύ μακριά από τον πολιτισμό τα υπερνικά όλα. Εδώ θα βρεις άλλωστε έναν υπέροχο ξενώνα αλλά και την κυρα-Στέλλα στο καφενείο της, ευγενική όσο δεν παίρνει, γλυκιά όσο δεν πάει, φιλόξενη όσο δεν φαντάζεσαι.

Το χωριό Θρυπτή (Αόρι). Από το φυλάκιο στο διπλανό λόφο βλέπεις πανοραμικά το στενότερο σημείο της Κρήτης
Και επιπλέον την αφετηρία για μια υπέροχη ορεινή διαδρομή έως τα οροπέδια του Καθαρού και Λασιθίου. Στη Θρυπτή αντίθετα αφήνεσαι ψυχή τε και σώματι στην αγριάδα του Αφέντη. Απ’ τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα ανάβασης σε πιάνουν τα θυμάρια κι οι ρίγανες. Σάρες, βραχώδεις σχηματισμοί, τρομακτικοί γκρεμοί που μόνο τα κατσίκια πλησιάζουν και συχνά πυκνά το Λιβυκό στο πιάτο.
Ποιες παραλίες και ποια μαγικά νερά; Εδώ να δεις ομορφιά. Και μαγκαζέδες. Παλιές στάνες δηλαδή που ‘γιναν τα ωραιότερα εξοχικά! Μια χούφτα, ας πούμε, οικισμοί σαν τη Θρυπτή (Αόρι τη λένε οι ντόπιοι), το Δρακαλεύρι και τις Μέλισσες χτισμένα στο τίποτα. Ζωντανά ή ερειπωμένα σε θέσεις όμως που όχι πειρατής δεν σε βρίσκει μα μήτε οι φίλοι σου.
Τι άλλο θα βρεις; Αναμμένα καντήλια κι ανοιχτές πόρτες στα ρημοκλήσια. Και ανθρώπους που σε καλοδέχονται με ρακές και δεν το ΄χουν σε τίποτα να αρχίσουν τα γλέντια. Κι άμα πάρεις να κατηφορίζεις στις νότιες πιο… «πολιτισμένες» πλαγιές της και βγεις στα Σχινοκάψαλα, τον Αϊ-Γιάννη, το Ορεινό, να δεις τι θα πάθεις.
Απλά τα πράγματα: αν θες να δεις τι θα πει κρητική αρχιτεκτονική και τι κρητική φιλοξενία στα ορεινά θα πας. Τέλο;

Μελισσοκόμοι στο δάσος Σελάκανου
Κείμενο: Ολγα Χαραμή
Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας