Μετά τη μικρασιατική καταστροφή, με απόφαση του Υπουργείου Περιθάλψεως οι πόρτες του Θεάτρου άνοιξαν για να στεγαστούν εκεί προσωρινά 150 οικογένειες προσφύγων. Ο τότε δήμαρχος Σπύρος Πάτσης αντέδρασε ανεπιτυχώς.
Στα 81 θεωρεία της πρώτης, δεύτερης και τρίτης σειράς ζούσε και μια οικογένεια που κοιμόταν, μαγείρευε και άπλωνε τη μπουγάδα της. Για να καταφέρουν να ζεσταθούν τον κρύο χειμώνα του 1922 – 1923, οι Μικρασιάτες άναβαν φουφούδες στις οποίες έκαιγαν μεγάλο μέρος των σκηνικών και των επίπλων.
Στις 22 Δεκεμβρίου του 1857, ο βασιλιάς Όθωνας έβαζε με κάθε επισημότητα τον θεμέλιο λίθο για την ανέγερση του πρώτου Εθνικού Θεάτρου της Αθήνας.
Στις 28 Ιουνίου του 1940 ο Κοτζιάς, από την θέση πλέον του υπουργού Διοικήσεως Πρωτευούσης, έδωσε την εντολή να ξεκινήσουν οι εργασίες κατεδάφισης. ΤοΔημοτικό Θέατρο «έπεσε» και στη θέση του στήθηκε αργότερα μια προτομή του «αρχιτέκτονα» της κατεδάφισης του. Μάλιστα προς τιμή του δόθηκε το όνομα του στην πλατεία. «Πλατεία Κοτζιά»….