Δεν είναι όλοι ίδιοι…

Σε μία Ευρώπη που υψώνει τείχη, μας κουνάει το δάχτυλο και μας μαλώνει που φέραμε το «πρόβλημα» στην πόρτα της, είναι δύσκολο να διατηρήσουμε τη λογική και την αισιοδοξία μας.

Κυβερνήσεις, φορείς, κόμματα, δήμαρχοι, ο καθένας μας δοκιμάζεται και παίρνει θέση. Είτε με το φόβο είτε με την ελπίδα. Ο πρώτος συχνά ενισχύεται με μίσος και η δεύτερη αποδυναμώνεται με αφέλεια. Δεδομένου ότι η χώρα μας αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου στην Ευρώπη για εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένους και κυνηγημένους (εν δυνάμει, για μερικά εκατομμύρια), ο καθένας μας έχει την ευκαιρία να βγάλει έξω τον πραγματικό του εαυτό.

Μέχρι στιγμής, συνηθίσαμε να μονοπωλεί τη συζήτηση η προσέγγιση του Δημάρχου Κω, Γιώργου Κυρίτση, που έβλεπε μόνο δυσκολίες και προβλήματα που δεν τα ήθελε στην περιοχή του, τόσο αυτός όσο και κάτοικοι του νησιού. Που επιλέγει να αναδεικνύει τις δικές του δυσκολίες. Οι πρόσφυγες όμως συνεχίζουν να έρχονται στη χώρα μας και να παγιδεύονται αυτή τη στιγμή στην προσπάθειά τους να κάνουν το πέρασμα στην ελευθερία και την ασφάλεια. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει.

Ευτυχώς είχαμε και άλλες προσεγγίσεις, όπως αυτή του Δημάρχου Κοζάνης, Λευτέρη Ιωαννίδη.  Εκεί είδαμε την προσέγγιση της λύσης, της ανθρωπιάς, της προσφοράς προσωρινού καταφυγίου για τον πόνο και τη δυστυχία. Χωρίς φανφάρες και πολλά λόγια: εκατοντάδες πρόσφυγες, αφού πέρασαν από τα χίλια κύματα, βρέθηκαν στην Ειδομένη όπου συνάντησαν κλειστές πόρτες και άρχισαν να κατηφορίζουν και πάλι προς τον νότο. Ο δήμαρχος εδώ δεν αναρωτήθηκε που θα καταλήξουν αυτοί οι άνθρωποι, πόσους μπορεί να απορροφήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και τι θα γίνει με τη Συνθήκη Σένγκεν. Είδε απλώς ταλαιπωρημένους ανθρώπους, γυναίκες, άνδρες και παιδιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη, βρήκε μία αθλητική εγκατάσταση εκτός χρήσης, την άνοιξε και τη διαμόρφωσε για να φιλοξενήσει προσωρινά ανθρώπους.

«Όλα έγιναν μέσα σε δυο-τρεις ώρες: αντιδήμαρχοι και δημοτικοί υπάλληλοι με τη βοήθεια πολιτών, έφεραν τρόφιμα, κουβέρτες, είδη υγιεινής και ό,τι άλλο χρειάζονταν οι άνθρωποι για μία σύντομη παραμονή στη διαδρομή προς τα σύνορα. Όταν έφυγαν οι πρώτοι πρόσφυγες, ήρθαν άλλοι και όταν και εκείνοι θα φύγουν, το γυμναστήριο θα είναι ανοιχτό για τους επόμενους. Με ψυχραιμία και ανθρωπιά».

Ο Δήμαρχος Κω δεν είναι μόνος. Έχει συμπαραστάτες τους εκπροσώπους της εκκλησίας, βουλευτές και δημάρχους ανά την Ελλάδα. Ούτε ο Δήμαρχος Κοζάνης είναι μόνος, αφού βρίσκει συναδέλφους στη Θεσσαλονίκη, τα Τρίκαλα και αλλού που επιλέγουν τη βοήθεια και την αλληλεγγύη αντί για το φόβο. Αυτό που κάθε φορά κάνει τη διαφορά είναι οι άνθρωποι και οι επιλογές τους. Για να μας δείχνουν τη μεγαλοσύνη της ανθρώπινης ψυχής και τη δύναμη που κρύβει ή -αντίθετα- τη δύναμη του φόβου. Το τελευταίο έχουν επιλέξει πολλοί αρχηγοί κρατών της τύποις ενωμένης Ευρώπης, μεταξύ των οποίων αυτοί της Ουγγαρίας και της Κροατίας.

Η ενωμένη Ευρώπη βλέπει σήμερα πόσο έωλο και ατελές είναι το επιχείρημα της ενοποίησης, όταν μπροστά σε μία μεγάλη πραγματική εξωτερική πρόκληση, τα μέλη της υψώνουν εξωτερικά και εσωτερικά τείχη αντί να στραφούν στις ανθρώπινες αξίες που τους φέρνουν κοντά. Η ενωμένη Ευρώπη φαίνεται να ταλαντεύεται ανάμεσα στο μίσος και το φόβο. Η Ευρώπη φαίνεται να επιλέγει την απομόνωση, να κλείνει την πόρτα και τα μάτια και να ξεχνά την ιστορία της. Η Ευρώπη βλέπει την ξενοφοβία να γιγαντώνεται και συχνά προσπαθεί να την προσεγγίσει επιφανειακά και αποφεύγοντας να αγγίξει την ουσία του προβλήματος. Μόνο που εδώ υπάρχουν κάποιοι που είναι σίγουρα χαμένοι: μερικά εκατομμύρια άνθρωποι που -διωγμένοι από πολέμους και απολυταρχικά καθεστώτα- αναζητούν ειρήνη και ασφάλεια.

Η στάση των ευρωπαίων ηγετών όμως δεν εμπόδισε χιλιάδες πολίτες να αγνοήσουν τις κυβερνητικές προτροπές και να προσφέρουν βοήθεια στους πρόσφυγες που έφταναν σε κράτη-μέλη της ΕΕ. Αυτό δεν εμπόδισε χιλιάδες πολίτες σε όλη την Ευρώπη να διαμαρτυρηθούν και να ζητήσουν ένα ασφαλές πέρασμα για τους πρόσφυγες για να μην χάνονται άλλες ανθρώπινες ζωές.

Ναι λοιπόν, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ας διαλέξουμε τον καλό μας εαυτό και ας τον κρατήσουμε στην επιφάνεια. Για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Για να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.

Blogpost από Νίκος Χαραλαμπίδης

.greenpeace.org





Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.