Της Μαρίας το τραγούδι – Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης

Στα 55 της χρόνια τότε, την γνώρισα να λέει μαντινάδες, δίχως να έχει κάποια νησιώτικη καταγωγή…
Είχε όμως μια νησιώτικη αγάπη που η μοίρα, της την στέρησε στα 22 της χρόνια.
Από τότε μέχρι και πριν μερικά χρόνια που την είδα πρώτη και τελευταία φορά, μαυροντυμένη, η Μαρία καρτέρει την αιτία που της στέρησε τον άνθρωπό της σαν μια λυτρωτική στιγμή και με μια ελπίδα πως θα τον ξαναβρεί κάπου εκεί.

Ποια αγάπης το ταξίδι
Δε πονάει και δε πληγώνει
Όταν σβήνει η φωτιά της και το αντίο τη σκοτώνει
Στου φευγιού σου τη στιγμή, μια ελπίδα ζωγραφίζεις
Έγινε η προσμονή σου, προσευχή που ψιθυρίζεις

Έχεις στη καρδιά πληγή, χρόνια η μοναξιά σε ξέρει
Μια χαρά ήρθε πρωί και έφυγε το μεσημέρι…

Να ‘ξερα και που να μένει
Το χαμόγελο στο κόσμο
Να το βρώ στο χαρίσω να σου διώξω κάθε πόνο
Ένα γιάντα με μαραίνει ‘μορφοξόμπλιαστο λουλούδι
Και τραγούδησα στο κόσμο της Μαρίας το τραγούδι…

Στίχοι – Μουσική : Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης
Ενορχήστρωση /λαούτο /κιθάρα: Νίκος Στρατάκης
Μπεντίρ/Τουμπερλέκι/Στάμνα : Παναγιώτης Σφακιαννάκης
Μπάσο : Μιχάλης Μαυράκης
Ηχογράφηση : mavrakis sound studio





Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.