Η Μαρία είχε πιάσει φίλο το γείτονά της τον Κωστή, μα ο άντρας της το κατάλαβε και τση απαγόρεψε να του μιλεί. Χαμός εγίνηκε στο σπίτι μα αυτή ήτονε του δαιμόνου.
Μιαν ημέρα που τον συνάντησε στο παζάρι του ‘πε…
– Πάρε το δαχτυλίδι και ΄γω θα πω πως το κατάπιε το μουνί μου και θα σε φωνιάξει ο ίδιος να το βγάλεις.
Επήε αυτή στο σπίτι και λέει του αντρού τζη:
– Ήντα θα γενούμε εδά απού το μουνί μου ρούφιξε τη βέρα? Κακό σημάδι και πρέπει να μου τηνε βγάλεις!
Όλη νύχτα ο κακομοίρης επίλοθε να βγάλει το δαχτυλίδι μα πράμα!
Την άλλη μέρα τα ίδια.
–Γροίκα δα του λέει αυτή…Να φωνιάξουμε του γειτόνου του Κωστή μπας και αυτός μπορεί να κάμει πράμα..
-Μωρή του γειτόνου θα φωνιάξω να τονε θωρώ να σε πλακώνει μπρος μου? Έξαλλος εγίνηκε μα πες πες τον έπεισε και ήρθε ο Κωστής.
Όλη νύχτα την είχε από κάτω και τση άρεσε αυτηνής , ΄του άρεσε και του Κωστή, άφριζε ο άλλος μα δεν έλεγε κουβέντα κιόλας..
Με τα πολλά εκρέμασε στο μούτσο ντου το δαχτυλίδι και εφώνιαξε :
– Το βρήκα!!
Εχαρήκανε όλοι και πια πολύ η Μαρία!
Η πεθερά τζη απού ήτανε χήρα πολλά χρόνια (του δαιμόνου σαν τη νύφη), λέει του γιου πως ήχανε το μπρίκι και σάικα το κατάπιε το μουνί τζη μόνο να φωνιάξουνε του γειτόνου…
Πάει αυτός την επλάκωνε όλη νύχτα και στο τέλος τση λέει..
-Το βρήκα μπρε το μπρίκι μα είναι ανάποδα στο μουνί και δεν μπορώ να το κρεμάσω να το βγάλω…
Παπουτσάκη Βασιλική
Καταγραφή: Μετόχι Τσαγκαράκη Ηρακλείου 2015
