Μεγάλο πράμα στη ζωή εις τα ψηλά να βγαίνεις
και να ‘σαι πάλι ζωντανός μετά που θα ποθαίνεις.
Σαν του αβάφτιστου μωρού ήτονε η ψυχή ντου,
είχε φωνή σαν αηδονιού και του Χριστού η μορφή ντου.
Χιλιάδες χρόνια κι αν διαβούν αιώνες κι αν περάσουν
την ακριβή σου στόριση δε θα τη ξεθωριάσουν
Αρχάγγελος εις τη μορφή στη λύρα στο τραγούδι,
πάντα θα μένεις στη καρδιά Ανωγειανό λουλούδι.
Εσύ σαι ο αθάνατος ο γιός του Ψειλορίτη,
κλεισμένο σ’έχει στη καρδιά ολάκερη η Κρήτη.
Νίκο Ξυλούρη έφυγες μα η θύμηση σου μένει
και η φωνή σου αντιλλαλεί σ’όλη την οικουμένη
Φλεβάρη μήνα εις τσι οχτώ, κι απ’του Θεού το βόλι, αφήνω πίσω το χωριό, αφήνω και την πόλη Αφήνω πίσω μουσικές, και λύρα και λαγούτο, Κύρη μου χαμογέλασε, μανούλα μου στολίσου, Χτύπος του τόπου ήτονε ο χτύπος τση καρδιάς σου
|