(Μια πολύ συγκινητική ιστορία που θέλουμε να τη μοιραστούμε μαζί σας)
Η θεία Μαρίκα δεν γέννησε ποτέ …ούτε καν κυοφόρησε..
Στα δώδεκα της,λίγο μετά την ταφή της δικής της μητέρας , ο πατέρας της ο Μιχαήλος, της ανακοίνωσε πως “από αύριο δεν ξαναπάει στο σχολειό γιατί πρέπει να αναθρέψει τα δυο μικρότερα αδέλφια της , τη Γιωργία και τον Λευτέρη” , κι εκείνη έγινε “μάνα” πρόωρα και μέσα σε μια νύχτα…Ο πόνος για τη χαμένη δική της μητέρα και η πίκρα για τις σπουδές που δεν θα’κανε ποτέ ,την έκαναν δυστυχισμένη μα εκείνη φρόντιζε τα αδέρφια της με χαρά ,σαν μάνα, γιατί “αυτή ήταν η πάστα της..”
Στα εικοσιπέντε την πάντρεψαν με τον στρατιωτικό Μιχάλη μα ούτε γέννησε ούτε καν κυοφόρησε ποτέ...”Μάνα” όμως εξακολούθησε να είναι για την ασθενική Γιωργία και τον αντάρτη-αριστερό Λευτέρη ,προσπαθώντας με χαμόγελο να ισορροπήσει τις αντιθέσεις (δεξιός σύζυγος ,αριστερός με δράση αδελφός ) που η μοίρα της έριξε μέσα στη φαμελιά της , γιατί… “αυτή ήταν η πάστα της…”
Κι όταν αργότερα ,γυρνώντας από τις εξορίες, ο Λευτέρης έκανε τα δικά του παιδιά ,τρία κορίτσια ,εκείνη ξανάγινε για άλλη μια φορά μάνα…γιατι “αυτή ήταν η πάστα της…”
Η θεία Μαρίκα ήταν η ΜΑΝΑ του δικού μας σπιτιού…κι ας μη γέννησε ποτέ…
Ηταν εκείνη που μας διηγήθηκε παλαιινές ιστορίες ,ήταν εκείνη που, με μια ζακέτα στο χέρι, μας κυνηγούσε στο σοκάκι επιμένοντας να τη φορέσουμε “μη μας κρυγιοπεράσει το κίρι μπαίρι* , ήταν εκείνη που εφεύρισκε τρόπους να πίνουμε το δύσοσμο ορεκτικό μας….Η θεία Μαρίκα μας μαγείρευε τα φαγητά που αγαπούσαμε, νοιαζόταν για το τι θα φορέσουμε ,και σε κείνες τις εποχές που οι γιορτές γενεθλίων ήταν άγνωστες , μας έφτιαχνε το γλυκό της ημέρας…Εκείνη ύφανε στον αργαλειό και κέντησε όλη μας την προίκα…εκείνη φρόντιζε τα δέματα με τα τρόφιμα , που μας έστελναν τα χρόνια των σπουδών….Εκείνη πονούσε στον πόνο μας…..
………………………………………………………………………..
Η θεία Μαρίκα πέθανε σχετικά νέα νικημένη απ’ τον καρκίνο ( γιατί ,δεν ξέρω αν υπάρχει θεός , αν όμως υπάρχει είναι πολύ άδικος..)..χωρίς να τη φωνάξει ποτέ ,κανείς ΜΑΝΑ…κι ούτε κανείς της πρόσφερε λουλούδια τη 2η Κυριακή του Μάη.
Μα αν σήμερα η μέρα ήταν αφιερωμένη στα <<Μητρικά αισθήματα >> κι όχι στη <<Μάνα>> δεν θα΄φταναν όλα τα λουλούδια του κάμπου της Βιάννου να στολίσουν τη φωτογραφία της….
κείμενο: Χριστίνα Μαστρογιωργάκη
Μπράβο ρε Χριστίνα, οποια κι αν είσαι, η μάνα είναι μάνα γέννησε δε γέννησε, αυτή που μεγαλώνει παιδιά με αγάπη, είναι αυτή που πρΈπει να γράφεται έτσι, ΜΑΝΑ !!!
ΜΕ ΑΓΓΙΞΕΣ ΠΟΛΥ……….ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.
Μα αλήθεια!!! Ποσες θειες Μαρίκες εχει σηκωσει τουτη η γη…. μια τιμιτικη μερα για αυτες δεν εχει……
υποκλίνομαι στη ”μάνα” που δεν έγινε ποτέ μάνα!!!
ποσες τετοιες αγνωστες ηρωϊδες υπηρχαν στα χρονια του 5ο Δεν ξερω αν και τωρα υπαρχουν ασημες αγνωστες αλλα ηρωϊδες , που κανεις δεν τις ξερει
Μιά τέτοια μάνα είναι,η θεία σου Άννα!!!!!!Ο Θεός της το αναγνωρίζει!!!!!
Μιά τέτοια μάνα ηταν,η θεία μου Η ΜΑΡΙΚΑ ΠΟΥ ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΕ !!
Αχ βρε θεια Μαρικα, χρονια σου πολλα εκει πανω, εισαι σιγουρα η ΜΑΝΑ μερικων αγγελων…
Στη πονεμένη μάνα του Οδυσσέα που έγινε Άγγελος στους ουρανούς, γνωρίζοντας ετούτο τον τόπο 24 μόνο χρόνια.
Πόσο άδικο για μιά γυναίκα που είχε τόσα να δώσει
Αχ μωρέ Θεία Μαρίκα!!! Μακάρι να μπορείς να νοιώσεις όλα τα “Χρόνια Πολλά” στη γιορτή της μητέρας.Μακάρι να άκουγες από τόσο στόματα τη λέξη “Μάνα” ή το πιο γλυκό, “Μαμά”